Miało być, a nie ma

Dzisiaj będzie krótko – muszę się jakoś odnaleźć w świecie po urlopie ;-) Część z Was pewnie wie, że powrót do pracy jest bolesny jak leczenie kanałowe. Można lubić swoją robotę, ale dzwoniący rano budzik nie wywołuje wcale przyjemnego dreszczu oczekiwania – człowiek pragnie raczej skorzystać z młotka i uciszyć wyjącego potwora raz, a dobrze.

Nie mam weny, jeszcze się nie wgryzłam, jedną nogę mam (wirtualnie) w kapciu, nie będę się więc silić na kreatywność, tylko spróbuję coś wyjaśnić tym, którzy wciąż żyją w błogiej nieświadomości.

Scenka rodzajowa:

Ziuta, wielka wielbicielka serii „Czarowny Ochłap”, dowiedziała się na FB, że trzeci tom cyklu, „Nereczki Bogini”, został już wydrukowany i jest dostępny w sprzedaży. Ziuta zakłada więc zimowe kozaczki i bieży do księgarni z nadzieją, że spędzi upojny wieczór na lekturze. Z bananem na twarzy leci do działu nowości. I nie znajduje. Nic to, może ktoś się pomylił… Ale w dziale tematycznym też nie widać. Coraz bardziej zmartwiona i spocona Ziuta udaje się więc do księgarza/sprzedawcy/punktu info i pyta:
- Proszę pana, są może „Nereczki Bogini”?
- „Nereczki Bogini”? Niech sprawdzę… Nie, nie ma.
- Ale miały być, wydawca mówił, że już są w sprzedaży.
- Może i mówił, ale nie ma…
Po powrocie do domu i rzuceniu kilku brzydkich wyrazów, Ziuta (która jest obrotną babą i wielką wielbicielką „Czarownego Ochłapu”) loguje się na FB, by poinformować o swojej wścicy wszystkich naokoło…

Ziutę i jej klony rozumiem doskonale – mnie takie sytuacje również wnerwiają. Problem w tym, że bardzo często nie mamy na nie wpływu. Żeby książka pojawiła się w księgarni, księgarz musi ją najpierw zamówić. Nie jesteśmy mafią, nie nasyłamy najemnych zbirów, by szantażem zmusili kupca do współpracy. Dystrybutor proponuje, nakłania, reklamuje, ale zmusić nie jest w stanie – ostateczna decyzja jest zawsze po stronie księgarni.

Dlaczego o tym piszę? Ano dlatego, że czasem ktoś żali się na FB, że był w np. Empiku i nie dostał książki. Wierzcie mi, bardzo bym chciała, żeby książki teleportowały się z maszyn drukarskich na księgarskie półki, ale, póki nie pojawi się jakiś wymyślny sprzęt, taki manewr nie jest możliwy. W przypadku dużych sieci zdarza się również, że takie „Nereczki Bogini” utkną w magazynie – bo jednego dnia przyszło kilkanaście tysięcy książek i zrobił się niemożebny ogon, którego gustowne przycięcie zajmie pewnie kilka dni…

No, to tyle w kwestii, dlaczego „miało być, a nie ma” ;-)

O genezę nereczek nie pytajcie – może dwie kawy to za mało ;-)

PS. Nie, nie wiem jeszcze, kto po mnie.
PPS. Obejrzałam niedawno "Elizjum". Mój Boże, to było ZUEEEEEE! Ludzie, przestańcie się czepiać jakichś drobnych nielogiczności w literaturze młodzieżowej, rzućcie okiem na to, co się wyprawia w Holiłud!