W pogoni za płotem i "Jewel"

Muszę, po prostu muszę to napisać: wiecie, ile się naganiałam za płotem? Płot pojawia się na okładce "Z przyczyn naturalnych" Oswalda. W lewym dolnym rogu. Jest to zupełnie prozaiczny, niczym się niewyróżniający płot, płot jakich wiele, chciałoby się powiedzieć, że nieważny, nieistotny zwłaszcza w skali Wszechświata.

Przez ten nieważny w skali Wszechświata element sielskiego krajobrazu nieomal osiwiałam. A może nie nieomal? Może część srebrnych nitek we włosach (farbowanych od 20 lat...) zawdzięczam właśnie płotu płotowi.  Kilku dechom na krzyż.

No więc płot trzeba było załatwić. Brytyjski wydawca przesłał nazwę strony, z której pochodził wspomniany płot, którego zdjęcia solo nie posiadałam. W galerii było kilkanaście tysięcy płotów, jak nie lepiej i po jakiejś godzinie oczy wypłynęły mi na klawiaturę. Po nagabywaniach, wydawca przesłał również nazwisko autora płotu. Niestety, niczego więcej nie przysłał, bo nie miał. Okazało się, że autor nie posługuje się na stronie galerii swoim nazwiskiem, więc zostało mi tylko jedno... Ruszyć w sieć w poszukiwaniu potencjalnego autora wśród mnóstwa osób o tych samych personaliach.

Pisanie do obcych ludzi z pytaniem, czy przypadkiem nie zrobili zdjęcia płotu, który pojawił się w rogu jednej okładki jest bardzo ciekawym doświadczeniem. Pogoń trwała dość długo, płot w końcu się znalazł. Jestem z siebie trochę dumna. Ale tylko trochę. Jak poczuję się zbyt pewna siebie, to pewnie zaraz oberwę kolejnym mało identyfikowalnym elementem krajobrazu...

Tak, musiałam z siebie wyrzucić ten płot, wybaczcie.

"Jewel" się tłumaczy. Tłumaczy się chwilami nieco opornie, bo kilka rzeczy musiałam skonsultować z autorką, co by w kolejnych tomach nie wystąpiły jakieś kiksy. Książka, choć pewnie większość osób sprawdziła już sobie ten tytuł na Amazonie, opowiada o Samotnym Mieście i dziewczynach, których przeznaczeniem (to przeznaczenie działa w oparciu o siły zbrojne) jest rodzić dzieci niepłodnej arystokracji. Główna bohaterka, Violet, trafia na Aukcję i zostaje nabyta przez Diuszesę Jeziora, humorzastą kobietę mocno angażującą się w politykę dworu. Jak łatwo się domyślić, rodzenie dziecka nie jest największym marzeniem Violet i dziewczyna ma wielką chęć przeciwstawić się wielowiekowej tradycji.

Powiem Wam tak: Diuszesa Jeziora jest fantastyczną postacią. Nie, żeby Violet czegoś brakowało, po prostu wreszcie widzę w książce YA wyrazisty szary, a nie czarny charakter. Babka nie ma lekko i choć jej metody mogą być dyskusyjne, naprawdę da się polubić. Poza tym "Jewel" powinno przypaść do gustu wielbicielkom "Rywalek" i dystopijno-baśniowych motywów. Całość jest nieco ostrzejsza niż książki Cass, ale to chyba da się poznać po samej tematyce. Kiecki? Są. Niesprawiedliwy świat? Jest. Wkurzona bohaterka? Jest. Intryga? Jest. Przystojny facet? Jest. Dodajcie do tego bujną wyobraźnię autorki, od której czasem w trakcie czytania przebiegają człowieka dreszcze ;)

A na marginesie samego tłumaczenia (nie będę się wcinać Avellanie, która od dawna prowadzi swojego bloga, do którego linkę znajdziecie po prawej), to zastanawiałam się przez chwilę nad przekładaniem imion. Bo imiona są znaczące. Chyba. Tak podejrzewam. To pierwszy tom. Mamy więc Violet, czyli Fiolet (Fioletka brzmi jak Wioletka, sorry), mamy Hazel (Leszczyna?), mamy Dahlię (Dalię), Garneta (Granata) i tak dalej.

Mamy również przyjaciółkę Fiolet, Kruka. I jej brata, Wronę :D
I chyba w tym momencie uznałam, że na razie zostawię oryginały, a zastanawiać się będę później ;-)