Gotycki konkurs

Więc oto jest - gotycki konkurs wraz ze sklepem Absynt :)

Wiem, że niektórzy zaczną narzekać, że to kolejny konkurs na Facebooku, a nie wszyscy z niego korzystają, ale współpracujemy z firmą, która działa w oparciu o swój fan page i nie da rady inaczej. Zachęcam serdecznie do brania udziału.

Zasady są proste jak budowa cepa :) Robicie z siebie gotyckie bóstwa (panowie również) i wklejacie zdjęcie na naszą ścianę. Laureatów wybierzemy wspólnie z Absyntem. Poza tym osoba na zdjęciu, które dostanie najwięcej lajków, otrzyma dodatkowy prezent od Jaguara :)

Jak zapewne część z Was widziała na FB, widziałam już egzemplarze "Nevermore". Wyszło, nie będę skromna, ślicznie, ładniej niż część pierwsza. Jestem zachwycona, uszczęśliwiona i w ogóle ;-) O treść się nie martwię, czytałam, pewność mam... Widziałam również książki "Nie mogę powiedzieć ci prawdy" oraz "Dziewczyna, która chciała zbyt wiele". Trochę zmieniłyśmy im okładki...

No dobra, to się wyflaczę ;-) Nie chciałam zmieniać okładek. Nawet kilka ładnych lat w branży nie nauczyło mnie zasady, ze im bardziej zadżebiste, tym fajniejsze. Najchętniej dałabym wszystko w stonowanych kolorach, wycieniowane, wysmakowane, takie pod "Twój Styl" (nie cierpię tego miesięcznika), zgrabne, wiecie... Potem w księgarniach za diabła nie widać takich ładnych książek. No to zrobiłam prevki, przesłałam i Góra doszła do wniosku, że trzeba ożywić. Ożywiłam. Ale potem się okazało, że jeszcze trzeba ożywić. Dałam pomarańczowy napis. Ładnie mi się zgrywał z brązami. Cóż, finalnie napis jest czerwony. I nie ja go ożywiałam, bo nikt mi nie dał. Wszyscy wiedzą, że lamentowałabym nad komputerem, zgrzytała zębami i pluła jadem, więc cichcem ożywił go prześwietny R., jeden z najfantastyczniejszych ludzi na ziemi (zdrówko, R.!). Żalu nie mam absolutnie do nikogo, może tylko jakoś tak ogólnie - do świata. Bo zadżebiste to ja lubię ciuchy, a nie okładki ;-)

Wymiana kompa w toku, paczki piętrzą się pod ścianą. Tak, zostaną wysłane. Niebawem. Tak, odpiszę na mejle. Jak się przeinstaluję.

Tak poza tym pochwalę się moją wtopą: wysłałam do druku ulotkę do książki. Były na niej stare okładki, ale to pryszcz. Gorzej, że była nie w tym formacie, co powinna. I miała "czarny z czterech"... To chyba świadczy o tym, że trochę już jestem zmęczona. Ale i tak nie tak zmęczona, jak E-szefowa.
Wysłałam toto wczoraj, poinformowawszy pierwej o tych starszych wersjach okładek (mniej zadżebistych). Wchodzę do pokoju.
E-szefowa: A masz gdzieś tę ulotkę. Na gwizdku może?
Ja: No, mam.
E-szefowa: A nie chcesz, żeby ją przejrzeć.
Ja: D. sprawdzała, nie ma literówek.
E-szefowa: A nie wolisz, żebyśmy i my sprawdziły?
Ja: I tak tu nie poprawię, bo nie mam czym. Ale naprawdę nie ma literówek.
E-szefowa: Założę się, że napisałaś na tej ulotce MOJA SZEFOWA JEST GŁUPIA!
Ja: ... ... ... Marzyłam o tym. Kilka tysięcy świstków z ważnym przesłaniem!

Heh, mówiłam, że pracuję z fantastycznymi ludźmi? :)