YOLO

Super jest ta maksyma i szalenie mi się podoba (sarkazm!), zwłaszcza, że taka oryginalna. Żyje się tylko raz, powiadają fani Dżastina i ruszają na podbój świata (oraz knajp, do których nie wiadomo, kto ich wpuszcza). Młodzież, jak to młodzież, uznaje gremialnie, że oto wynalazła koło, niepomna na stare łacińskie "carpe diem", które znaczy... No, w sumie to samo, tylko po łacinie.

W myśl YOLO należy, jak zakładam, żyć pełnią życia i nie żałować sobie frajdy, bo licho wie, co przyniesie jutro. Okej, upraszczam - bo może chodzi tylko o to, żeby być odważnym i iść przed siebie, bo drugiej szansy nie będzie. I nie, nie jest to smętny egzystencjalny post wyprodukowany przez Entego, który nagle zauważa, że na coś się zrobił za stary (choć większość moich dowcipnych dykteryjek opisuje wydarzenia, które miały miejsce dekadę temu), to tylko wstęp :) Wstęp do informacji o książce, której bohaterka z YOLO ma spory problem, bo jej to YOLO zupełnie nie wychodzi. I trochę ciekawi mnie, komu jeszcze nie wychodzi...

W czerwcu Jaguar wyda powieść Cory Carmack (i tak wiem, że za moment jakieś 90% odwiedzających oddali się galopem na amazon.com), która opowiada o losach uroczej i zakręconej jak świński ogon Bliss Edwards. Książka jest przeznaczona dla czytelniczek po 16 roku życia, bo zawiera sceny, więc wszyscy poniżej, sio! Jeśli nie od tego posta, to od lektury.

Po angielsku książce jest "Losing it", po polsku "Coś do stracenia". A jaki problem ma Bliss? Ano taki, że ma coś około 22-23 lat, kończy college i jest przedstawicielką gatunku, który wymarł w zeszłym wieku, czyli dziewicą. I nie jest jej z tym dobrze. Przebujała się jakoś przez całe studia, nie zgłębiając zanadto tego problemu, ale oto przed nią ostatni semestr, a współdziewic wokół brak. Bliss nie kierują hormony. Ona po prostu źle się z tym czuje. Głupio. Nie wie, co mówić. Nie wie, jak się zachować. Uważa, że wypadałoby stracić cnotę ZANIM skończy studia. Nie dlatego, że się zakochała, ale dlatego, że coś innego byłoby DZIWNE.

Byłoby? Wiecie, w wieku 23 lat niektórzy mają dwoje dzieci, nie?

Mniejsza. W każdym razie Bliss postanawia podejść do swojego problemu, jak do... problemu. Jeden wypad do baru, poderwanie faceta, zrobienie tego i z po kłopocie. Dlaczego przypadkowy facet? Ano dlatego, że, gdyby coś poszło mocno nie tak (jestem dziewicą, więc muszę być beznadziejna), będę mogła omijać gościa do uśmiechniętej śmierci. Jak jest z takimi planami - wiadomo. Nie wszystko idzie tak, jak sobie założyła Bliss. Po pierwsze facet jest naprawdę fajny, po drugie Bliss jest nawet bardziej beznadziejna, niż przypuszczała, a po trzecie... Po trzecie, następnego dnia okazuje się, ze przystojniak z baru jest jej nowym wykładowcą.

Abstrahując na moment od kwestii dziewictwa (choć jeszcze do tego wrócę), książka jest po prostu zabawna. Bardzo rzadko zdarza mi się parsknąć śmiechem w trakcie lektury, a przy "Coś do stracenia" rechotałam jak głupia przynajmniej kilka razy. O ile Millay jest w stanie wykopać zgrabny dół największej optymistce, o tyle Carmack potrafi (a przynajmniej mam taką nadzieję) rozbawić nawet ludzką krewną Grumpy Cat. Na wakacje - idealna :)

A wracając do problemu tracenia cnoty - wiecie, że w USA istnieje takie pojęcie, jak V-card? Na nasze karta dziewictwa. Tak, karta. Karta, którą można zagrać - ten jeden jedyny raz. Po co? Na przykład po to, żeby swojego chłopa do czego skłonić. Albo żeby go zatrzymać. Nurtuje mnie pytanie - i co potem? YOLO?

Ooooookej. Styka tego smęcenia ;-)

Ankieta (jak to zwykle ankiety) nie cieszy się jakąś wielką popularnością, ale na 3 dni przed końcem wygrywa gatunek fantasy, więc psychicznie przygotowuję się do zaludniania urojonego świata szlachetnymi rycerzami, przystojnymi elfami, zabawnymi krasnoludami i innymi sympatycznymi bohaterami, których będziemy mogli, wzorem Martina, powybijać. Zaraz po tym, jak się do nich przywiążecie, nie?

PS. Carmack to w sumie literatura dla dorosłych, ale ponieważ profil Jaguara trochę się zmienia, nie widzę powodu, żeby omijać takie fajne kawałki :)