Zapomniany dzień blogera

Nigdy nie pamiętam o świętach. Okej, pamiętam o Bożym Narodzeniu, Wielkanocy i o 1 listopada, ale znakomita większość dat nie ma do mnie przystępu. Potrafię zapomnieć o urodzinach, imieninach, rocznicy... O dniu blogera też zapomniałam. Przynajmniej siedem razy, bo wśród znajomych na FB mam wielu blogujących, którzy z tej okazji coś tam manifestowali. Rejestrowałam ich posty częścią mózgownicy, a potem trafiały się jakieś kotki (o tak, to mnie zawsze rozprasza) i gubiłam wątek. Dzisiaj wątek mi się znalazł, rychło w czas.

Będzie autotematycznie. Jaguarowo i blogowo. To 152 notka na blogu, który powstał 9 kwietnia 2011 roku :) Nawet nie wiedziałam, że od czasu założenia "Jaguara od kuchni" minęło już tyle czasu. Może nie jest to najczęściej aktualizowany blog w historii sieci, ale staramy się starać ;-)

Może niektórzy z Was kojarzą, że ZANIM powstał ten blog, był inny blog. Nie wydawniczy, tylko książkowy, dedykowani serii "Błękitnokrwiści". Któregoś dnia dział promocji (będący w tych zamierzchłych czasach mną) wpadł na pomysł, co by poznęcać się trochę nad JEDNYM cyklem o wampirach. Znęcanie się szło na tyle nieźle, że uzbierało się okrągłe 90 wpisów poświęconych krwiopijcom. Tamten blog wystartował w lutym 2010 roku.

4,5 roku blogowania. To dość przerażające, zwłaszcza, że zawsze uważałam blogerów za jakąś obcą formę życia, którą trzeba traktować z należytą dozą szacunku i podejrzliwości (podejście gości z "Prometeusza" się nie sprawdziło), głaskać, karmić, a niekiedy ignorować ;-)

Przeglądając stare notki odkryłam, że, jaki żal, kiedyś było na tym blogu luźniej. Wiecie, krótkie anegdotki z życia w biurze, wzmianka o zmumifikowanej pietruszce, kurierze, co pojechał nie tam, gdzie powinien... Gdzieś po drodze zrobiło się nieco poważniej i konkretniej, może dlatego, że coraz więcej blogów rości sobie prawo do bycia opiniotwórczymi. Nie żebyśmy chcieli być opiniotwórczy, chcieliśmy być prawdziwi. I zabawni. Ludzcy. Bo nie lubimy korporacji i uważamy, że każdy człowiek ma prawo do popełniania błędów i udawanie, że tak nie jest niczego nie polepsza. Ten blog miał służyć temu, żeby pokazać Wam, jak wygląda praca w Jaguarze na co dzień - bez słodzenia i udawania, że wszyscy są pod krawatem i w szpilkach.

Ostatnia mikroawantura związana z błędnym umieszczeniem na liście blogerów kilku osób uświadomiła mi dość boleśnie, że bycie prawdziwym może nie być w cenie, a bezpośrednie podejście zdaniem niektórych znamionuje absolutny brak profesjonalizmu. 

 

Nie piję do pomyłki, która nie powinna była się zdarzyć, ale do kilku nieprzyjemnych komentarzy, które miałam okazję przeczytać. Kryzys zażegnany, nie pierwszy i na pewno nie ostatni, czego się nauczyłam, to moje. A raczej nasze, jaguarowe ;-) Bo widzicie, wszystkie historie o pietruszkach, wszystkie dialogi, które spisywałam, kompletnie porąbane burze mózgów - to prawda. Żaden z wpisów na tym blogu nie powstał w wyniku kooperacji całego działu, który postanowił zmajstrować coś pseudozabawnego i w tym celu przeczytał siedem podręczników. Nie. Koniec i kropka. Nic na tym blogu nie było, nie jest i nie będzie na siłę. Piszemy (a raczej piszę) o tym, co nas dotyka, bawi, cieszy, irytuje, o tym, co się zdarzyło i jak powstało. Wiecie dlaczego? Bo właściwie nikt inny tego nie robi :)

Rozmawiałam ostatnio z pewnym polskim autorem, który poczuł przerażenie, czytając pozytywne recenzje swojej książki na rozmaitych blogach. Dlaczego? Bo bał się, że te recenzje zostały zamówione przez wydawnictwo. Uspokoiłam go, że nikt przy zdrowych zmysłach nie wymaga od blogerów, by pisali laurki autorom książek, które otrzymali. Od samego początku powtarzam, że nie warto się sprzedawać, bo traci się cały autentyzm. I tego będę się trzymać.

Wyszło smętnie? Może. W końcu wielkimi krokami nadciąga jesień, a wraz z nią jesienna deprecha, którą trudno przegnać nawet z pomocą fajnych książek. Na szczęście jesień oznacza również precyzowanie dalszych planów wydawniczych, tak więc już niedługo dostaniecie potężną porcję wieści na temat planów na 2015 rok. Myślę, że po weekendzie zamieszczę długą notkę :)

Póki co jednak, żeby jeszcze przez moment podtrzymać blogowy nastrój (a także dlatego, że nadal niczego nie otagowałam), dorzucam subiektywny wybór notek z całego okresu działania bloga, które, jak mniemam, mogą się Wam spodobać.

 Dlaczego książki są drogie?

Wywiad z bohaterami "Nevermore" ;-)

PKW - czyli o wymyślaniu nazw

Śmierć książki

Słowniczek branżowy

Elementy obowiązkowe w książce dla młodzieży ;-)

Notatka na boku - otagować. Najlepiej wczoraj ;-)

A z okazji zapomnianego dnia blogera wszystkim blogującym życzę samych sukcesów, mnóstwa radości i satysfakcji z wykonywanej roboty :)