Grzechy mola książkowego

Ponieważ wielkimi krokami zbliża się Boże Narodzenie (Mikołaj wystawił łeb już 3 listopada!) i powoli zamykamy rok wydawniczy 2014, przydałoby się zrobić jakieś podsumowanie... I zrobimy, ale jeszcze nie teraz. Za niecały miesiąc mikołajki, a mnie Mikołaj nieodmiennie kojarzy się z groźbą otrzymania rózgi, jeśli tylko nie były się wystarczająco grzecznym. Choć w brodatego gościa z worem pełnym prezentów i talentem do przeciskania się przez wąski szyb kominowy (serio, z takim kałdunem?) nie wierzę od dawna, to jednak naszła mnie refleksja nad tym, za co, w kontekście książek dobrotliwy święty mógłby uraczyć niegrzecznego czytelnika nie tylko leszczynową witką, ale prawym sierpowym. 

GRZECH PIERWSZY        
Przetrzymywanie książek z biblioteki.

Za to Mikołaj przywali workiem, a pani z biblioteki będzie mu kibicować. Któż z nas jest bez winy? Któż nigdy nie zapomniał o tym, że należałoby zwrócić to, co się przeczytało dwa miesiące wcześniej? Albo, czego się nie przeczytało i czego raczej się już nie przeczyta, bo okazało się nudne jak flaki z olejem? Chcesz być okej wobec Mikołaja (i innych?), marsz do biblioteki, wyczyścić konto. I nie, nie ma co czekać na amnestię dla spóźnialskich. Inna wersja tego grzechu to pożyczanie na wieczne nieoddanie, zwłaszcza od uczynnych kumpli. Za to Mikołaj przydzwoni dwa razy!

GRZECH DRUGI
Karmienie chomika

Ileż to razy skorzystałeś z chomika, wmawiając sobie, ze później kupisz oryginalną książkę? Ha! Znam te wymówki! Bo przecież jedna książka nie zaszkodzi. Albo dwie. Ofertę wydawca ma większą... Za takie praktyki Mikołaj obdaruje cię worem żarłocznych gryzoni. I skończysz jak Popiel. Wyguglaj, jeśli musisz. Nie wiem, czy dzisiaj ktoś jeszcze pamięta Popiela, a gość naprawdę miał pecha.

GRZECH TRZECI
Łamanie grzbietu.

Serio, chciałbyś, żeby ciebie ktoś tak przełamał na kolanie, co byś się ładnie na obydwie strony rozłożył? Och, bywa, że grzbiet złamie się przypadkiem, zwłaszcza, gdy książka grubaśna, ale te wszystkie cienkie powieści przecięte obrzydliwą, przypominającą bliznę, linią to... Szkoda słów. Przecież, żeby czytać, nie trzeba maltretować. Rózga, duszenie brodą i łamanie na choince. Przynajmniej przez godzinę.

GRZECH CZAWARTY
Żarcie nad książką.

Bywają tacy, którzy łamią książce grzbiet tylko po to, by się nad nią, przy użyciu uwolnionych łap, pożywić. Tak, na ciebie patrzę. Biorą tacy ludzie kanapkę, potem z kanapki wypada plaster kiełbasy (ewentualnie tofu) i, proszę bardzo, plama gotowa. Papier chłonie tłuszcz jak szalony i już po chwili tłuste (ewentualnie tofu) ślady widać nie na jednej stronie, ale na dziesięciu. Mikołaj wie, ile razy w ciągu ostatniego roku żarłeś nad powieścią. Widział każdy kawałeczek wędliny (ewentualnie tofu), który utknął pomiędzy stronami. I nie bój się, dostaniesz prezent. Pierniczki (ewentualnie tofu). Po każdym +5 cm do obwodu uda. Lewego.

GRZECH PIĄTY
Zaginanie leniwych zakładek i kładzenie książek na brzuchu

Założę się, że nie zawsze chce ci się szukać zakładki do książki. Musisz przerwać lekturę, więc, zupełnie się nie zastanawiając, zaginasz róg kartki, uznając, że to wystarczy jako zakładka. Albo nawet gorzej! Zamiast wsunąć coś między strony, łamiesz grzbiet (trach!) i kładziesz rozłożoną okrutnie książkę brzuchem na stoliku. A potem... potem się dziwisz, jak kartka wypada ze środka i mówisz, że to wszystko wina kiepskiego kleju. Za te przewiny, odpowiednio, leszczyną po łapach i po... tyłku. Mikołaj nigdy nie bywa okrutny.

GRZECH SZÓSTY
Odstawianie nudnych książek na półkę (bez dania im szansy)

Ustalmy od razu - nie w połowie, gdy człowiek mruczy pod nosem, że porzucił już wszelką nadzieję, ale po, dajmy na to, trzydziestu stronach. Bo wstęp długi. Bo imię bohatera głupawe. Bo to. Bo tamto. Miło by wam było, gdyby Mikołaj zawrócił 1/10 komina, bo układ cegieł nie halo?

GRZECH SIÓDMY
Rzucanie spoilerami

Tak! Skoro wiesz, kto zabił i z kim się ochajtnął, zachowaj to dla siebie. Również, pisząc recenzję. Słyszałam, że powstał ostatnio osobny krąg piekieł dedykowany recenzentom, którzy z lubością zdradzają zakończenia. Trafi do niego człowiek, który jakieś 20 lat temu wyjaśnił na łamach pewnego czasopisma całą intrygę jednej z książek Gibsona. Tak, nadal pamiętam. Czytałam ten artykuł, siedząc w podziemiach Dworca Centralnego w Wa-wie i mało mnie szlag nie trafił! Mikołaj do diabła nie pośle, sprawi za to, że wszystkim książkom, które weźmiesz do ręki w przyszłym roku, będzie brakowało kilku ostatnich kartek!

No dobra, przyznać się, kto winny - kto dostanie w rzyć, kto workiem, kogo przełamią na choince i kogo zeżrą gryzonie :) Nie, nie jestem bezgrzeszna, dopuściłam się większości wymienionych tu przewin i mam małe szanse na coś naprawdę fajnego na mikołajki i gwiazdkę. Przyznaję się bez bicia, że gubię wszystkie zakładki, zaginam strony i odkładam książki do góry grzbietem. Zdarza się, ze na kaloryfer, za co powinnam pewnie spłonąć żywcem (aż obejrzałam się przez ramię; uff, teraz pieką się tylko dwie tubki farby akrylowej i cztery kości do gry).

Macie jakieś własne propozycje grzechów? :D

PS. O blogerach nie omieszkam napisać, najpierw jednak zrobię jakieś podsumowanie roku. I może powiem, co w styczniu ;-)